Recent geleden is mij iets moois overkomen. Sommigen hadden gedacht dat het er nooit van zou komen. Immers ik was al sinds het begin van dit kalenderjaar bezig mijn masterscriptie te schrijven. Met een gegeven schrijfsnelheid van 1 bladzijde per 2 maanden, kunnen zelfs de huidige eerstejaars deduceren dat ik pas over 5 a 10 jaar afgestudeerd zou zijn. Na 6 maanden Eindhoven kwam een moment van vermanning, de riem aantrekken en gaan met die banaan, want nog zo lang studeren, zag ik echt niet zitten. Dus recent geleden was het klaar en afgelopen, mijn studietijd voorbij, tijd voor iets nieuws.

Waar je als bachelorstudent nog bij de BBD zit, denkende dat alles wat je ziet toch pas relevant is over een paar jaar, kon ik dat dit jaar niet meer zeggen. In het midden van dit jaar besloot ik na te denken over wat ik binnen een paar maanden zou gaan doen met mijn leven. ‘Later als ik groot ben dan …’ dit tijd was voor mij aangebroken, het ging niet meer over later, het gaat over nu. De beste manier om over dit soort vraagstukken na te denken is in je zijden kamerjas voor de openhaard, in je veel te luxe en ontzettend comfortabele stoel, met een glas whisky in je hand. Zoals de warmte van de haard zich over je heen stort, zo ook komen de wijsheden, over waar jij over een paar jaar staat, binnengestroomd.

Nu, inmiddels een half jaar verder, zit ik achter mijn computer in mijn kantoortje op de derde verdieping in gebouw 17, deze blog te schrijven. Na een paar sollicitatie rondes, heb ik een positie verworven als PhD student in de vakgroep Smart Manufacturing Systems (SMS) van professor Claudio de Persis. Voor de technisch natuurkundige student wellicht een redelijk onbekende groep. Wat hiervan de oorzaak is, kan de schrijver van deze blog niet exact zeggen. Pogingen van buitenstaanders om dit te verklaren zijn gestrand bij de connectie met het onderzoeksinstituut ITM, waarom dit precies zo’n heikel punt is, hebben deze buitenstaanders niet aan uw schrijver uiteen kunnen zetten.

Mijn beslissing om PhD student te worden, komt voort uit het feit dat ik het ontzettend interessant vind om nieuwe kennis te vergaren. De plek bij uitstek om dit te doen is een PhD positie. Het veld waarin ik mij voor de komende 4 jaar zal begeven, is het gebied van het Control Engineering, welke zich toewijdt aan de studie van het automatisch besturen van systemen. Mijn onderzoek zal in de richting zijn van het aansturen van data centra, server farms zo je wil, en het reduceren van het energiegebruik van deze centra. In het licht van duurzaamheid is het onderwerp ontzettend actueel en dat blijkt onder meer uit het opensource project: http://www.opencompute.org/. Hierin hebben een aantal grote namen zich verenigt om te werken aan het energiezuiniger maken van data centra.

Op dit moment ben ik volop aan het uitzoeken wat de huidige ontwikkelingen zijn en hoop ik binnenkort een richting uit te stippelen welke interessant is om te verkennen. Voor nu vier ik de vreugde dat ik afgestudeerd ben en wellicht dat ik in een toekomstige blog een gedetailleerder licht werp op een veld dat bij vele Franckenaren hoogstwaarschijnlijk vooral onbekend is.