Het leek me een goed idee om deze blog te beginnen met een uitspraak over hoe snel mijn eerstejaar wel niet is gegaan. Iets als ‘Time flies when you’re having fun’ had gepast geweest. Helaas vind ik een nogal wazig gezegde (tijd vliegt?), dus open ik maar zo.

Zoals waarschijnlijk de meesten van jullie niet is ontgaan heeft in april de buitenlandse excursie van de vereniging plaatsgevonden. Drie busjes vol met epische mensen reisden in volle glorie af naar het immer pittoreske Polen. Zelf heb ik dit jaar in de buixie gezeten, waardoor ik buiten de loting om al mee mocht. Toen ik aan het begin van het jaar solliciteerde voor de commissie had ik natuurlijk al een bepaalde voorstelling van hoe de reis zou zijn, maar deze kwam nog niet in de buurt van het echte werk: interessante excursies, een heerlijke wisselkoers en natuurlijk supermooie mensen!

Over de wisselkoers was telkens weer verbazing. Polen is nogal goedkoop! Commissiegenoot Steven heeft hiervoor ‘Steven’s Uncertainty Law’ beschreven. Een hoeveelheid Zloty’s is altijd nul euro. Als je nu weer terug wilt rekenen naar Zloty’s krijg je problemen. Nul euro is een ongedefinieerde hoeveelheid Zloty’s. In de praktijk werd Steven’s Uncertainty Law vaak toegepast als volgt. Persoon A vraagt aan persoon B hoeveel Zloty’s voorwerp C kost. Persoon B geeft een antwoord in Zloty’s, waarna persoon A zegt: ‘Dat is dus nul euro!’, waarna veelal werd geproost.

Volgens mij hebben we wel een mooie (Francken)sticker op Polen geplakt, letterlijk en figuurlijk. Als je ooit nog in Warschau of Krakau komt zal je waarschijnlijk op elke straathoek wel het Franckenlogo terugzien. Het zou me zelfs niks verbazen dat als je zegt dat je uit Nederland komt, mensen spontaan het Franckenlied gaan zingen, supermooi toch?