Wie is Mark?
Mark was in het jaar 2007-2008 voorzitter van Francken. Hij heeft stage gelopen in de Verenigde Staten en heeft zijn afstudeeronderzoek gedaan bij de vakgroep materiaalkunde. Als kersverse young professional gaat Mark ons één keer per maand vertellen wat er allemaal op je afkomt als je begint met werken. Ben je op zoek naar een baan? Neem dan eens een kijkje op het carrièreplaza.

Het doel van deze blog zou moeten zijn om de eerste schreden van mijn carrièrepad te duiden. Vorige maand gaf ik al aan dat ik al lange tijd gegrepen ben door de complexiteit en de uitdaging van de energiesector. Dit keer zal ik proberen om uit te leggen waarom ik dat zo verrekte interessant vind.

For every expert, there is an equal and opposite expert¹. Een geparafraseerde wet van Gibson, welke voor een natuurkundige toch vaag bekend zou moeten klinken. Niets is minder waar, bij voorspellingen over waar onze energieproductie en -consumptie toe gaat leiden. Om dit te illustreren en om te laten zien hoe breed de meningen uiteen liggen kan ik twee min of meer gerenommeerde hedendaagse Nostradamussen aanbevelen die aan de twee uitersten van het energiedebat staan. Micheal Ruppert is een onderzoeksjournalist en (angstaanjagend) correct voorspeller van de credit crunch. Hij voorspelt globale anarchie door het bekende fenomeen peak oil in combinatie met de voortwoekerende kredietcrisis en leeft daarom tegenwoordig uit voorzorg van zijn moestuin welke hij bemest met zijn eigen urine². Aan de andere kant staat Ray Kurzwell. Deze zogenaamde futurist lijkt de wet van Moore³ te kunnen toepassen op het aandeel dat zonne-energie inneemt in het totaalaanbod van energie in de wereld de afgelopen 20 jaar. Hij trekt deze lijn door en voorspelt daarom dat alle energie over twintig jaar van zonnecellen afkomstig zal zijn⁴.

Naast deze voorspellingen zijn er natuurlijk ook keiharde feiten. Wanneer de bevolkingsgroei doorzet zoals dat nu gebeurt, zullen er in 2050 twee miljard mensen meer zijn op de wereld. Mede hierdoor zal de energiebehoefte tegen die tijd zijn verdubbeld. Tegelijkertijd neemt men aan dat CO₂-uitstoot tegen die tijd zal moeten zijn gehalveerd om significante klimaatverandering tegen te gaan.⁵ Om zoiets paradoxaals te faciliteren zijn de technische uitdagingen ongekend groot. Zeker als je je bedenkt dat China momenteel iedere week een nieuwe kolengestookte energiecentrale afbouwt⁶ en voorspeld wordt dat China zonder de nodige aanpassingen in 2030 evenveel CO₂ uitstoot als de gehele wereld samen dat nu doet⁷.

Zo, het beeld is geschetst. Afgelopen week ben ik in Amsterdam geweest voor een congres over sustainability, georganiseerd door Young Shell, het young professional netwerk van mijn nieuwe werkgever. Hierin werd onder andere de visie van Shell gepresenteerd over de mogelijke energiescenario's die zich tot 2050 kunnen voltrekken. Dat is interessant leesvoer, en kan ik ook van harte aanraden⁸. En daarmee beloof ik ook plechtig dat ik nu zal stoppen met de voetnoten. Het voorziet een belangrijke rol die aardgas zal innemen als transisitiebrandstof naar een duurzamere toekomst. Met een (voorlopig) goede beschikbaarheid en een veel lagere CO₂-productie bij verbranding vergeleken met olie lijkt dit inderdaad voor de hand te liggen. En laten wij daar in Nederland nou eens letterlijk bovenop zitten. In mijn eerste baan hou ik me bezig met het kwantificeren van de gasreserves en beschikbaarheid (in termen als porositeit en permeabiliteit van een medium) in verschillende velden in Nederland. Een uitdagende klus. Afgelopen week ben ik voor het eerst bij een boorput geweest om deze eigenschappen te meten. Dit gebeurt met ongelooflijke high-tech apparatuur en onder zeer moeilijke omstandigheden. Het was een erg gave en leerzame ervaring, ook al heb ik er mijn hele vrijdagnacht voor moeten opofferen. Wellicht dat ik daar de volgende keer over kan vertellen, met minder voetnoten.

NB.: Dit stuk is geschreven op persoonlijke titel.

1: Lewontin, Richard C.; Singh, Rama S. (2001). Thinking about evolution: historical, philosophical, and political perspectives. Volume two. Robert N. Proctor. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. p. 568.

2: "Collapse" (2009) Kijk in ieder geval even deze trailer

3: De wet van Moore beschrijft dat het aantal transistoren (en daarmee in essentie de rekenkracht van een computer) per oppervlakte-eenheid iedere twee jaar verdubbelt.

4: "Futurist Ray Kurzweil isn’t worried about climate change"

5: Royal Dutch Shell Sustainability Report 2009

6: SourceWatch, China and Coal

7: Climate Change--the Chinese Challenge, Science 8 February 2008: Vol. 319 no. 5864 pp. 730-731

8: "Signals & Signposts, Shell Energy Scenarios to 2050"