Waarde Franckenleden,

Het schone genoegen een bijdrage te leveren aan de weblog is mij eindelijk ten deel gevallen! En dat, terwijl ik – zoals sommigen inmiddels vernomen hebben – niet meer in het noorden des lands studeer. Niet om het een of ander overigens. Ik heb mijn beste jaren in Groningen gespendeerd. Maar ik ben helaas ook geen twintig meer…

Tegenwoordig werk ik aan mijn afstudeeronderzoek in Utrecht, en ben ik een klein beetje betrokken met nanoelectronics aan de UT. Dat kan gewoon allemaal. In het dagelijks leven doe ik veel met theoretische chemie (de Schrodingervergelijking oplossen voor moleculen), nanoscience (het exploiteren van structuren met dimensies die kwantumeigenschappen toestaan) en scanning probe microscopy (AFM en STM, ik verwijs de lezer graag door naar prof. Palasantzas).

Een van de dingen die je optimaal moet exploiteren als je naar het midden van het land verhuist en vrij kan reizen is: vrij reizen. Het behoeft geen uitleg dat Utrecht – by virtue of the extremely high translational symmetry of railway tracks – goed te bereizen is vanuit elke uithoek en achterhoek van het land, en vice versa. Hetzelfde symmetrieargument verklaart de hoge mobiliteit van people carriers (treinen), al wil de driftsnelheid wel eens afhangen van het weer. Om de tenenkrommende gelijkenis tussen treinen en elektrontransport nog wat kracht bij te zetten, wil ik voornamelijk wijzen op de analogie tussen “hole hopping” en “city hopping”. Bovendien verloopt treinverkeer meestal ballistisch. Dit is voornamelijk vanwege het feit dat een inelastic scattering event met een trein uitermate oncomfortabel is.

Niet elke stad in Nederland is goed te bereiken, en daardoor willen sommige bevolkingsgroepen in Nederland niet goed mixen. Daarom heb ik voor een aantal steden in Nederland een interactiematrix gemaakt, waarvan de elementen de interactiesterktes tussen verschillende steden weergeeft. Zo heeft Utrecht veel interactie met Amersfoort, maar minder met Leiden, en heeft Groningen met alles wel een beetje interactie. Met een beetje fantasie is dit een Hamiltonian matrix die de golffunctie van Nederland beschrijft. De eigenvectoren van H beschrijven de bindende en antibindende interacties in Nederland.

Een vreemde eend in de bijt is Volendam. Volendam is zo sterk afgesloten van de rest van de wereld dat haar interactie met de rest van Nederland te verwaarlozen is. Dit heeft tot gevolg dat de Hamiltoniaan blok-diagonaal is, en met een beetje lineaire algebra kun je bewijzen dat Volendam haar eigenwaarde behoudt en slechts een nietbindende golffunctie beschrijft. Volendam staat daarmee loodrecht op de rest van Nederland. Sterker nog, omdat Volendam zo’n hoge zelfinteractie heeft (verzin zelf maar hoe), is haar eigenwaarde irrealistisch hoog.

De wetten van de kwantummechanica stellen ons nu voor een vreselijke keuze. Laten we Volendam links liggen, dan zullen als gevolg van haar eigenwaarde in de toekomst nog meer Volendams talent mogen verwelkomen. Aan de andere kant: als we Amsterdam laten inwerken op Volendam, zal haar eigenwaarde een stuk dalen, en is het probleem misschien verleden tijd. Het gevolg is wel dat daardoor uiteindelijk zelfs Groningen zal mixen met Volendam.