Ook in het mooie Schotland was het maandag. Na een over het geheel soepel verlopen reis naar het prachtige Edinburgh - min één boardingpass, plus één boardingpass, min één verkeerde boardingpass, plus één pdf-je vanaf een iPhone - schoven we aan aan tafel om eens lekker te genieten van de fish ’n chips en de haggis. Na dit geheel en het inspirerende verhaal van onze koning Belgico volgde een onvergetelijke avond, waarna de meeste paarden in de stad op kuise en minder kuise plekken bestickerd waren. Helaas, wind en omstandigheden maakten dat ze niet alle even duurzaam waren, maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Zondag begonnen we aan de voet van Edinburgh Castle waar interessante dingen zoals een oorlogsmuseum en de Schotse kroonjuwelen te zien waren. Vooral de vermaarde knal om 13:00 beloofde veel goeds. Helaas, op zondag bleef deze kennelijk uit, dus wachtte men maar liefst vijf minuten in spanning op helemaal niets. Ook de bezoeken aan The Falkrik Wheel en Stirling Casltle op maandag waren indrukwekkend. ’s Avonds ondervonden we weer een gezonde portie escalatie onder het genot van enkele lagers en een geïmproviseerde whiskyproeverij.

Vanochtend traden we in alle vroegte het bedrijfsleven binnen. Met een excursie naar Selex Galileo kwamen een hoop verwachtingen tot hun recht. Dit bedrijf houdt zich bezig met radartechnologie en lasers voor o.a. defensiedoeleinden. Na een goed inhoudelijk verhaal over het bedrijf trokken we door het gebouw waar we verschillende afdelingen konden bezichtigen. Achter glas, dat wel. Maar goed, als toerist dien je natuurlijk wel je plek te kennen.

Hierna konden we volop genieten van het Schotse landschap bij het beklimmen van Arthur's Seat. Gelukkig wilde Charles, the coach driver, hier wel even op wachten, wat natuurlijk te gek is. De man heeft overigens een hekel aan doedelzakken.

Men zou dus wel kunnen stellen Schotland al flink begint in te werken op de buixiegangers. We zullen waarschijnlijk terugkeren met een weerzinwekkend accent en een ruige baard. Al het kleine heet tegenwoordig 'wee' en aanspreken doen we met 'mate'.